Alexandra is mijn reddende engel. Alexandra is mijn hulp, maar ook mijn psycholoog, arts, vriendin. Ze komt 2 keer per week.

Lieve RAP-genoten, zo begon ik mijn bericht...

Het is een mooie dag vandaag! Mijn mannetje is jarig, het zonnetje straalt prachtig door het raam ☀️ en dan kunnen we ook nog genieten van Team NL op de Olympische Spelen!

Eerst even terugkomen op mijn blog van gisteren. Jullie vragen je vast af of de uitslag van de test positief of negatief was..... maar gelukkig..... HIJ WAS NEGATIEF!!! Dat scheelt weer een hoop geregel en gedoe. Gelukkig zijn de ziekteverschijnselen ook ver weg, dus kind kan weer naar school.. HAPPY MUM 😉

Het was iets meer dan een maand geleden, 1 dag na kerst, ik had keelpijn en was extreem moe. Die middag hoorde ik dat ik contact had gehad met iemand die corona bleek te hebben. Oh nee zou het?.... Al die tijd was corona aan onze deur voorbij gegaan. We wisten dat we altijd enig risico liepen, de meisjes die naar school gaan, clubjes en de zorgboerderij. Zonder dat ik panisch was vond ik het toch wel spannend, corona. Als iemand in mijn omgeving al verkouden was, dan was ik daar al 3 maanden ziek van, laat staan de keren dat ik griep moest trotseren.

Mijn gezin is altijd druk. We hebben twee dochters, allebei hebben ze een eigen rugzakje. Soms voelt die rugzak als een hutkoffer. Het maakt dat het leven niet altijd even eerlijk voelt.

Elke dag komt dat moment. Het hele gezin is in de keuken geweest. Het ontbijt is gemaakt, de lunchtrommeltjes zijn gevuld er is koffie gezet. Na heel veel ballen in de lucht hoog te hebben gehouden is uiteindelijk het hele gezin de deur uit................. behalve ik........